พระสุตันตปิฎกบาลี: 11/123/90
สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส ปาฏิกฺวคฺโค
ติโรภาวํ ติโรกุฑฺฑํ ติโรปาการํ ติโรปพฺพตํ อสชฺชมาโน คจฺฉติ
เสยฺยถาปิ อากาเส ปฐวิยาปิ อุมฺมุชฺชนิมฺมุชฺชํ กโรติ เสยฺยถาปิ
อุทเก อุทเกปิ อภิชฺชมาเน ๑ คจฺฉติ เสยฺยถาปิ ปฐวิยํ อากาเสปิ
ปลฺลงฺเกน จงฺกมติ ๒ เสยฺยถาปิ ปกฺขี สกุโณ ฯ อิเมปิ จนฺทิมสุริเย
เอวํมหิทฺธิเก เอวํมหานุภาเว ปาณินา ปรามสติ ๓ ปริมชฺชติ ยาว
พฺรหฺมโลกาปิ กาเยน วสํ วตฺเตติ ฯ อยํ ภนฺเต อิทฺธิ สาสวา สอุปธิกา
โน อริยาติ วุจฺจติ ฯ กตมา จ ภนฺเต อิทฺธิ อนาสวา อนุปธิกา
อริยาติ วุจฺจติ ฯ อิธ ภนฺเต ภิกฺขุ สเจ อากงฺขติ ปฏิกูเล
อปฺปฏิกูลสญฺญี วิหเรยฺยนฺติ อปฺปฏิกูลสญฺญี ตตฺถ วิหรติ สเจ
อากงฺขติ อปฺปฏิกูเล ปฏิกูลสญฺญี วิหเรยฺยนฺติ ปฏิกูลสญฺญี
ตตฺถ วิหรติ สเจ อากงฺขติ ปฏิกูเล จ อปฺปฏิกูเล จ อปฺปฏิกูลสญฺญี
วิหเรยฺยนฺติ อปฺปฏิกูลสญฺญี ตตฺถ วิหรติ สเจ อากงฺขติ
ปฏิกูเล จ อปฺปฏิกูเล จ ปฏิกูลสญฺญี วิหเรยฺยนฺติ ปฏิกูลสญฺญี
ตตฺถ วิหรติ สเจ อากงฺขติ ปฏิกูลญฺจ อปฺปฏิกูลญฺจ ตทุภยํ
อภินิวชฺเชตฺวา อุเปกฺขโก วิหเรยฺยํ สโต สมฺปชาโนติ อุเปกฺขโก
ตตฺถ วิหรติ สโต สมฺปชาโน ฯ อยํ ปน ๔ ภนฺเต อิทฺธิ อนาสวา
อนุปธิกา อริยาติ วุจฺจติ ฯ เอตทานุตฺตริยํ ภนฺเต อิทฺธิวิธาสุ ฯ
ตํ ภควา อเสสมภิชานาติ ตํ ภควโต อเสสมภิชานโต
อุตฺตริอภิญฺเญยฺยํ ๕ นตฺถิ ยทภิชานํ อญฺโญ สมโณ วา พฺราหฺมโณ
วา ภควตา ภิยฺโยภิญฺญตโร นตฺถิ ๖ ยทิทํ อิทฺธิวิธาสุ ฯ
#๑ ยุ. อภิชฺชมาโน ฯ ๒ ม. ยุ. กมติ ฯ ๓ ยุ. ปริมสติ ฯ ๔ ม. ยุ.
#ปนสทฺโท น ทิสฺสติ ฯ ๕ ยุ. อุตฺตรึ ฯ ๖ ม. ยุ. อสฺส ฯ