พระสุตันตปิฎกบาลี: 32/177/81

สุตฺตนฺตปิฏเก ขุทฺทกนิกายสฺส อปทานภาค ๑
เล่ม 32
หน้า 177
หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน ปุปฺเผหิ อภิปูชยึ ติสฺสํ โลกวิทุํ นาถํ นรเทวํ นมสฺสิหํ ฯ เทฺวนวุเต อิโต กปฺเป ยํ กมฺมมกรึ ตทา ทุคฺคตึ นาภิชานามิ ปุปฺผปูชายิทํ ผลํ ฯ อิโต เตสฏฺฐิกปฺปมฺหิ อภิสมฺมตนามโก สตฺตรตนสมฺปนฺโน จกฺกวตฺติ มหพฺพโล ฯ ปฏิสมฺภิทา จตสฺโส วิโมกฺขาปิจ อฏฺฐิเม ฉฬภิญฺญา สจฺฉิกตา กตํ พุทฺธสฺส สาสนนฺติ ฯ อิตฺถํ สุทํ อายสฺมา ปาฏลิปุปฺผิโย เถโร อิมา คาถาโย อภาสิตฺถาติ ฯ ปาฏลิปุปฺผิยตฺเถรสฺส อปทานํ สมตฺตํ ฯ นวมํ ฐิตญฺชลิยตฺเถราปทานํ (๗๙)
[๘๑] มิคลุทฺโธ ๑ ปุเร อาสึ อรญฺเญ กานเน อหํ ตตฺถทฺทสาสึ สมฺพุทฺธํ พตฺตึสวรลกฺขณํ ฯ ตตฺถาหํ อญฺชลึ กตฺวา ปกฺกามึ ปาจินามุโข อวิทูเร นิสินฺนสฺส นิยเต ปณฺณสนฺถเร ฯ ตโต เม อสนีปาโต มตฺถเก นิปตี ตทา โสหํ มรณกาลมฺหิ อกาสึ ปุนรญฺชลึ ฯ #๑ ม. ยุ. มิคลุทุโท ฯ