พระสุตันตปิฎกบาลี: 9/181/225 226
สุตฺตนฺตปิฏเก ทีฆนิกายสฺส สีลกฺขนฺธวคฺโค
ชานาตุ ยชตํ ภวํ สชฺชตํ ภวํ โมทตํ ภวํ จิตฺตเมว ภวํ
อนฺตรํ ปสาเทตุ ฯ
[๒๒๕] สิยา โข ปน โภโต รญฺโญ มหายญฺญํ ยชมานสฺส
โกจิเทว วตฺตา ราชา โข มหาวิชิโต มหายญฺญํ ยชติ โน จ
ขฺวสฺส ปุโรหิโต พฺราหฺมโณ อุภโต สุชาโต มาติโต จ ปิติโต
จ สํสุทฺธคหณิโก ยาว สตฺตมา ปิตามหยุคา อกฺขิตฺโต อนุปกฺกุฏฺโฐ
ชาติวาเทน อถ จ ปน ภวํ ราชา เอวรูปํ มหายญฺญํ ยชตีติ ฯ
เอวํปิ โข โภโต รญฺโญ วตฺตา ธมฺมโต นตฺถิ ฯ โภโต โข
ปน รญฺโญ ปุโรหิโต พฺราหฺมโณ อุภโต สุชาโต มาติโต จ
ปิติโต จ สํสุทฺธคหณิโก ยาว สตฺตมา ปิตามหยุคา อกฺขิตฺโต
อนุปกฺกุฏฺโฐ ชาติวาเทน อิมินาเปตํ ภวํ ราชา ชานาตุ ยชตํ ภวํ
สชฺชตํ ภวํ โมทตํ ภวํ จิตฺตเมว ภวํ อนฺตรํ ปสาเทตุ ฯ
[๒๒๖] สิยา โข ปน โภโต รญฺโญ มหายญฺญํ ยชมานสฺส
โกจิเทว วตฺตา ราชา โข มหาวิชิโต มหายญฺญํ ยชติ โน จ
ขฺวสฺส ปุโรหิโต พฺราหฺมโณ อชฺฌายโก มนฺตธโร ติณฺณํ เวทานํ
ปารคู สนิฆณฺฑุเกตุภานํ สากฺขรปฺปเภทานํ อิติหาสปญฺจมานํ ปทโก
เวยฺยากรโณ โลกายตมหาปุริสลกฺขเณสุ อนวโย โน จ ขฺวสฺส
ปุโรหิโต พฺราหฺมโณ สีลวา วุฑฺฒสีลี วุฑฺฒสีเลน สมนฺนาคโต
โน จ ขฺวสฺส ปุโรหิโต พฺราหฺมโณ ปณฺฑิโต วิยตฺโต เมธาวี
ปฐโม วา ทุติโย วา ปูชํ ปคฺคณฺหนฺตานํ อถ จ ปน ภวํ
