พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/284/751
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
ภิยฺโยโส มตฺตาย ภควนฺตํ ปุพฺเพ อปริวิตกฺกิตาหิ คาถาหิ อภิตฺถวิ
อุมฺมคฺคสตํ ๑ มารสฺส อภิภุยฺย
จรสิ ปภิชฺช ขีลานิ
ตํ ปสฺสถ พนฺธปมุญฺจกรํ
อสิตํ ภาคโส ปวิภชฺชํ
โอฆสฺส หิ นิตฺถรณตฺถํ
อเนกวิหิตํ มคฺคํ อกฺขาสิ
ตสฺมึ เจ อมเต อกฺขาเต
ธมฺมทฺทสา ฐิตา อสํหิรา
ปชฺโชตกโร อติวิชฺฌ ธมฺมํ ๒
สพฺพทิฏฺฐีนํ อติกฺกมมทฺทส
ญตฺวา จ สจฺฉิกตฺวา จ อคฺคํ โส เทสยิ ทสฏฺฐานํ
เอวํ สุเทสิเต ธมฺเม โก ปมาโท วิชานตํ
[๓]-
ตสฺมา หิ ตสฺส ภควโต สาสเน
อปฺปมตฺโต สทา นมสฺสมนุสิกฺเขติ ฯ
นวมํ โกณฺฑญฺญสุตฺตํ
[๗๕๑] เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน
กลนฺทกนิวาเป ฯ อถ โข อายสฺมา อญฺญาโกณฺฑญฺโญ ๔ สุจิรสฺเสว
เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ภควโต ปาเทสุ สิรสา
#๑ ม. ยุ. อุมฺมคฺปถํ ฯ ๒ ม. ยุ. อยํปาโฐนตฺถิ ฯ ๓ ม. ยุ. เอตฺถนฺตเร ธมฺมนฺติ
#ทิสฺสติ ฯ ๔ ม. ยุ. อญฺญาสิโกณฺฑญฺโญ ฯ