พระสุตันตปิฎกบาลี: 14/294/438
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส อุปริปณฺณาสก
เทวตา อิติปิ ตา เทวตาเตฺวว ภาสติ ตสฺส มยฺหํ ภนฺเต เอวํ
โหติ อทฺธา อายสฺมตา อนุรุทฺเธน ตาหิ เทวตาหิ สทฺธึ สนฺนิวุตฺถปุพฺพญฺเจว
สลฺลปิตปุพฺพญฺจ สากจฺฉา จ สมาปชฺชิตปุพฺพาติ ฯ
อทฺธา โข อยํ อาวุโส กจฺจาน อาสชฺช อุปนียวาจา ภาสิตา
อปิจ เต อหํ พฺยากริสฺสามิ ทีฆรตฺตํ โข เม อาวุโส กจฺจาน
ตาหิ เทวตาหิ สทฺธึ สนฺนิวุตฺถปุพฺพญฺจ สลฺลปิตปุพฺพญฺจ สากจฺฉา
จ สมาปชฺชิตปุพฺพาติ ฯ
[๔๓๘] เอวํ วุตฺเต อายสฺมา อภิโย กจฺจาโน ปญฺจกงฺคํ
ถปตึ เอตทโวจ ลาภา เต คหปติ สุลทฺธํ เต คหปติ ยํ
ตฺวญฺเจว ตํ กงฺขาธมฺมํ ปหาสิ ยมฺปิมํ ธมฺมปริยายํ อลตฺถมฺหา
สวนายาติ ฯ
อนุรุทฺธสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ สตฺตมํ ฯ
___________