พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/466/513
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
ตสฺส มยฺหํ ราชกุมาร เอตทโหสิ กสฺส นุ โข อหํ ปฐมํ
ธมฺมํ เทเสยฺยํ โก อิมํ ธมฺมํ ขิปฺปเมว อาชานิสฺสตีติ ฯ ตสฺส
มยฺหํ ราชกุมาร เอตทโหสิ พหุการา โข เม ปญฺจวคฺคิยา
ภิกฺขู เย มํ ปธานปหิตตฺตํ อุปฏฺฐหึสุ ยนฺนูนาหํ ปญฺจวคฺคิยานํ
ภิกฺขูนํ ปฐมํ ธมฺมํ เทเสยฺยนฺติ ฯ ตสฺส มยฺหํ ราชกุมาร เอตทโหสิ
กหํ นุ โข เอตรหิ ปญฺจวคฺคิยา ภิกฺขู วิหรนฺตีติ ฯ อทฺทสํ โข
อหํ ราชกุมาร ทิพฺเพน จกฺขุนา วิสุทฺเธน อติกฺกนฺตมานุสเกน
ปญฺจวคฺคิเย ภิกฺขู พาราณสิยํ วิหรนฺเต อิสิปตเน มิคทาเย ฯ
อถ โข อหํ ราชกุมาร อุรุเวลายํ ยถาภิรนฺตํ วิหริตฺวา เยน
พาราณสี เตน จาริกํ อปกฺกมึ ๑ ฯ
[๕๑๓] อทฺทสา โข มํ ราชกุมาร อุปโก อาชีวโก อนฺตรา
จ คยํ อนฺตรา จ โพธึ อทฺธานมคฺคํ ปฏิปนฺนํ ทิสฺวาน มํ
เอตทโวจ วิปฺปสนฺนานิ โข เต อาวุโส อินฺทฺริยานิ ปริสุทฺโธ
ฉวิวณฺโณ ปริโยทาโต กํสิ ตฺวํ อาวุโส อุทฺทิสฺส ปพฺพชิโต
โก วา เต สตฺถา กสฺส ๒ วา ธมฺมํ โรเจสีติ ฯ เอวํ วุตฺเต
อหํ ราชกุมาร อุปกํ อาชีวกํ คาถาหิ อชฺฌภาสึ
สพฺพาภิภู สพฺพวิทูหมสฺมิ
สพฺเพสุ ธมฺเมสุ อนูปลิตฺโต
สพฺพญฺชโห ตณฺหกฺขเย วิมุตฺโต
สยํ อภิญฺญาย กมุทฺทิเสยฺยํ
#๑ ยุ. ปกฺกามึ ฯ ๒ ยุ. กสฺส วา ตฺวํ ฯ