พระสุตันตปิฎกบาลี: 13/62/70
สุตฺตนฺตปิฏเก มชฺฌิมนิกายสฺส มชฺฌิมปณฺณาสก
ทุกฺขิโต พาฬฺหคิลาโน สีโตทกปฏิกฺขิตฺโต อุณฺโหทกปฏิเสวี โส
สีโตทกํ อลภมาโน กาลํ กเรยฺย อิมสฺส ๑ ปน คหปติ
นิคนฺโถ นาฏปุตฺโต กตฺถุปปตฺตึ ปญฺญาเปตีติ ฯ อตฺถิ ภนฺเต
มโนสตฺตา นาม เทวา ตตฺถ โส อุปฺปชฺชติ ๒ ตํ กิสฺส เหตุ
อสุ ๓ หิ ภนฺเต มโนปฏิพทฺโธ กาลํ กโรตีติ ฯ คหปติ คหปติ ๓
มนสิกโรหิ ๕ มนสิกริตฺวา โข ตฺวํ คหปติ พฺยากโรหิ น โข
เต สนฺธิยติ ปุริเมน วา ปจฺฉิมํ ปจฺฉิเมน วา ปุริมํ ภาสิตา
โข ปน เต คหปติ เอสา วาจา สจฺเจ อหํ ภนฺเต ปติฏฺฐาย
มนฺเตสฺสามิ ๖ โหตุ โน เอตฺถ กถาสลฺลาโปติ ฯ กิญฺจาปิ ภนฺเต
ภควา เอวมาห อถ โข กายทณฺโฑว มหาสาวชฺชตโร ปาปสฺส
กมฺมสฺส กิริยาย ปาปสฺส กมฺมสฺส ปวตฺติยา โน ตถา วจีทณฺโฑ
โน ตถา มโนทณฺโฑติ ฯ
[๗๐] ตํ กึ มญฺญสิ คหปติ อิธสฺส นิคนฺโถ ๗ จาตุยามสํวรสํวุโต๗
สพฺพวาริวาริโต สพฺพวาริยุตฺโต สพฺพวาริธุโต สพฺพวาริผุฏฺโฐ
โส อภิกฺกมนฺโต ปฏิกฺกมนฺโต พหู ขุทฺทเก ปาเณ
สงฺฆาฏํ อาปาเทติ อิมสฺส ปน คหปติ นิคนฺโถ นาฏปุตฺโต กึ ๘
วิปากํ ปญฺญาเปตีติ ฯ อสญฺเจตนิกํ ภนฺเต นิคนฺโถ นาฏปุตฺโต
โน มหาสาวชฺชํ ปญฺญาเปตีติ ฯ สเจ ปน คหปติ เจเตตีติ ฯ
มหาสาวชฺชํ ภนฺเต โหตีติ ฯ เจตนํ ปน คหปติ นิคนฺโถ
นาฏปุตฺโต กิสฺมึ ปญฺญาเปตีติ ฯ มโนทณฺฑสฺมึ ปน ภนฺเตติ ฯ
#๑ ม. อิธาสฺส ฯ ๒ โป. อุปปชฺชติ ฯ ๓ ม. อมุ หิ ฯ ๔ ม. ทุติยาลปนํ
#นตฺถิ ฯ ๕ ยุ. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ ๖ ม. มนฺเตยฺยามิ ฯ ๗ ม. เอตฺถนฺตเร
# นาฏปุตฺโตติ ทิสฺสติ ฯ ๘ ม. ยุ. กํ วิปากํ ฯ