สํวิคฺโค โลมหฏฺฐชาโต เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ ฯ

---

[๒๔๔] เอกมนฺตํ ฐิตํ โข ราหุํ อสุรินฺทํ เวปจิตฺติ อสุรินฺโท คาถาย อชฺฌภาสิ กินฺนุ สนฺตรมาโนว ราหุ จนฺทํ ปมุญฺจสิ สํวิคฺครูโป อาคมฺม กินฺนุ ภีโตว ติฏฺฐสีติ ฯ

---

[๒๔๕] สตฺตธา เม ผเล มุทฺธา ชีวนฺโต น สุขํ ลเภ พุทฺธคาถาภิคีโตมฺหิ ๑ โน เจ มุญฺเจยฺย จนฺทิมนฺติ ฯ ทสมํ สุริยสุตฺตํ

---

[๒๔๖] เตน โข ปน สมเยน สุริโย เทวปุตฺโต ราหุนา อสุรินฺเทน คหิโต โหติ ฯ อถ โข สุริโย เทวปุตฺโต ภควนฺตํ อนุสฺสรมาโน ตายํ เวลายํ อิมํ คาถํ อภาสิ นโม เต พุทฺธวีรตฺถุ วิปฺปมุตฺโตสิ สพฺพธิ สมฺพาธปฏิปนฺโนสฺมิ ตสฺส เม สรณํ ภวาติ ฯ

---

[๒๔๗] อถ โข ภควา สุริยํ เทวปุตฺตํ อารพฺภ ราหุํ อสุรินฺทํ คาถาย อชฺฌภาสิ ตถาคตํ อรหนฺตํ สุริโย สรณํ คโต ราหุ สุริยํ ปมุญฺจสฺสุ พุทฺธา โลกานุกมฺปกา โย อนฺธกาเร ตมสี ปภงฺกโร เวโรจโน มณฺฑลิ อุคฺคเตโช #๑ ยุ. พุทฺธคาถาภิหีโตมฺหิ ฯ