พระสุตันตปิฎกบาลี: 15/71/248 249 250
สุตฺตนฺตปิฏเก สํยุตฺตนิกายสฺส สคาถวคฺโค
มา ราหุ คิลี จรมนฺตลิกฺเข
ปชํ มม ราหุ ปมุญฺจ สุริยนฺติ ฯ
[๒๔๘] อถ โข ราหุ อสุรินฺโท สุริยํ เทวปุตฺตํ มุญฺจิตฺวา
ตรมานรูโป เยน เวปจิตฺติ อสุรินฺโท เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา
สํวิคฺโค โลมหฏฺฐชาโต เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ ฯ
[๒๔๙] เอกมนฺตํ ฐิตํ โข ราหุํ อสุรินฺทํ เวปจิตฺติ อสุรินฺโท
คาถาย อชฺฌภาสิ
กินฺนุ สนฺตรมาโนว ราหุ สุริยํ ปมุญฺจสิ
สํวิคฺครูโป อาคมฺม กินฺนุ ภีโตว ติฏฺฐสีติ ฯ
[๒๕๐] สตฺตธา เม ผเล มุทฺธา ชีวนฺโต น สุขํ ลเภ
พุทฺธคาถาภิคีโตมฺหิ โน เจ มุญฺเจยฺย สุริยนฺติ ฯ
ปฐโม วคฺโค ฯ
ตสฺสุทฺทานํ
เทฺว กสฺสปา จ มาโฆ จ มาคโธ ทามลิ กามโท
ปญฺจาลจณฺโฑ จ ตายโน จนฺทิมสุริเยน เต ทสาติ ฯ
____________